wiewiórka

Widzicie tą rudą kitę za oknem? To "nasza" wiewióra, która nic z nic nie robi sobie z dyszącego jej w kark Hakera. Nic sobie nie robi, bo kocisko dyszy sobie za szybą. A wiewióra o szybie wie i spokojnie je sobie orzecha. Twarda z niej sztuka. ;) ps. Haker wychodzi z przeziębienia, jeszcze jedna wizyta u weta w niedzielę po ostatni antybiotyk i finito. Leczenie pomaga, kot uważa, że ta niedzielna wizyta to przesada ;)

Haker po odbębnieniu dwóch wizyt u pana weta w ciągu pięciu dni uznał, że należy mu się jakaś rozrywka. Może być pod postacią dużej papierowej torby ułożonej, koniecznie, na dywaniku przed kominkiem. Spędzenie w niej miłej godzinki zdecydowanie poprawiło mu humor ;) A u weta byliśmy, bo kota "zawiało" i dostał zapalenia korzonków (mniej-więcej), ale po zastrzyku i leku dopyszczkowym jest dużo lepiej - nie boli i wygląda na to, że do piątku wszystko będzie ok.

Czapkę Hermiony zrobiłam szybko, ale długo trwało zanim doczekała się zdjęć. Pewnie dlatego, że mimo przyjemności dziergania, czapka niezbyt mi się spodobała. Znaczy wzór jest w porządku, problem leży we włóczce. Zrobiłam błąd gnana natychmiastowym spełnieniem zachcianki na  niebieską czapkę zadowoliłam się tym co znalazłam w pasmanterii - włóczka Idéal, firmy Bergère de France, 40% wełny, 30% akrylu i 30% nylonu. Za dużo sztucznego, zdecydowanie za dużo. W rezultacie czapka wylądowała na dnie szuflady, a ja dalej rozglądam się za fajną włóczką na taką czapkę, bo wzór dalej mi się podoba. Możliwe, że następna będzie podwójna, z "podszewką", bo jednak przez te dziurki wieje ;) No to teraz zdjęcia tej ładnej, ale nienoszalnej (dla mnie) czapki. To byłoby na tyle jeśli chodzi o czapkę. W międzyczasie zrobiłam również kocyk dla maluszka i następne buciki Saartije, ale nie mam żadnych zdjęć - wydziergane zapakowałam i wysłałam w pośpiechu zapominając je obfocić. T...