ałycze

Kiedy idę przez osiedle powietrze jest ciężkie od zapachu kwitnących ałyczy.
Białe, niewielkie kwiatki rozsiewają słodką, lepką woń, która snuje się nad ulicami, czepia się traw, ubrań i włosów. Słońce zagęszcza zapach, kwiaty, jak na przyśpieszonym filmie, rozwijają się, pachną i po kilku dniach sypią śniegiem płatków przy najlżejszym powiewie wiatru.
Cudowne zjawisko trwające raptem tydzień, dziesięć dni. Potem już tylko ostre ciernie na gładkiej, czekoladowobrązowej korze i ciemnozielone listki.
Dopiero jesienią zabłysną złotem małych, kwaskowatych śliweczek, tak doskonałych na konfitury i nalewki w kolorze słońca.