łóżko "for high elf"

Z nocnej mgły wynurzył się dostawczy samochód i przywiózł zamówione osiem tygodni temu łóżko.
W przedpokoju pojawił się wielki materac, równie wielki stelaż i dwie paczki: jedna "normalna", druga długa i chuda. I ciężka.
Pan pomógł wnieść klamoty i się ulotnił z miłym "dobranoc".
Spojrzeliśmy po sobie.
Uśmiechnęliśmy się.
Chłopaki zaczęli wnosić klamoty na górę, a ja popędziłam po kuferek z śrubokrętami i innymi gadżetami.
Stanęłam w docelowym pokoju ściskając ów kuferek i dziarsko dyrygowałam tragarzami. Potem większego wypchnęłam za drzwi i zaczęłam dyrygować młodszym, wychodząc ze słusznego założenia, że o tak później porze z mniej doświadczonym pójdzie mi łatwiej.

Uwielbiam skręcać meble. Łączenie elementów, dopasowywanie śrub, kołków i śledzenie, jak ze stosu "niczego" powstaje "coś" fascynuje mnie. Oczywiście, ktoś musi mi podawać różne rzeczy, trzymać drugi koniec elementów, przesuwać, odsuwać itd, więc młody był niezbędny.

Tym razem nie poszalałam - całość złożyła się za pomocą ośmiu kołków i czterech długich śrub. Potem położyliśmy stelaż, a na nim materac.
Na materacu pierwszy znalazł się... oczywiście Haker. Zmaterializował się jak tylko skończyliśmy. Wskoczył na łóżko, rozciągnął się na cała długość i jeszcze trochę, przewrócił na drugi bok i mruknął, że łóżko jest ok.

Tak więc moje wyrośnięte dziecię weszło w posiadanie swojego trzeciego łóżka w życiu. Po dziecinnym łóżeczku, z którego wyprowadziło się w wieku dwóch i pół roku na tapczan młodzieżowy, dostał dorosłe łóżko. Odpowiednio długie by mu nie wystawały stopy ( 210 cm) , szersze od dotychczasowego (90 cm) i z doskonałym materacem, który jest taki sprytny, że podpiera kręgosłup tak, że jest on zawsze w linii prostej, niezależnie czy śpi się na boku czy na wznak.
"I nareszcie nie bolą mnie kości biodrowe jak leżę na boku!"