dla Spotka

Minęło dwa tygodnie odkąd Spotek zaginął.
Nie wiem, kiedy przestaje się czekać, ale u mnie to chyba będzie długo - odruch sprawdzania czy nie siedzi na parapecie z jednej lub drugiej strony domu, chodzenie po ogrodzie kilka razy dziennie i zaglądanie pod krzaki, patrzenie w okna okolicznych domów w czasie chodzenia po okolicy lub jeżdżenia samochodem. Każdy pręgowany kot przebiegający drogą powoduje, że serce podskakuje do gardła.
Wszyscy w domu tak mamy, łącznie ze snami, że wraca.
Oba koty też czekają - częściej wyglądają przez okno, łażą po ogrodzie pomiałkując. Ba! Nawet śpią koło siebie czego nigdy dotąd nie robiły. Kleją się do nas, i Haker i Kocica. Wyraźnie coś im nie pasuje, sa wytrącone z równowagi.

Ciężko się tak czeka, ciężko jest nie wiedzieć co się z nim dzieje.

Nie będę więcej pisać o nim tutaj, ale to nie znaczy, że nie będziemy na niego czekać i szukać go.
Jak wróci to na pewno napiszę by się z Wami podzielić tą wiadomością.

Jestem Wam wszystkim bardzo wdzięczna za wsparcie w czasie tych dwóch tygodni, za dobre słowa i trzymanie kciuków za Spotka - dziękuję z całego serca.