Jak Chudy leczył sobie uszy

Opowiem Wam, jak to było z tym leczeniem.
Dziś właśnie minął drugi tydzień smarowania maścią i tym samym Chudy skończył leczenie uszu. Dziś również mija czterdziesty czwarty dzień pobytu Chudego "u nas".
Maść zdecydowanie pomogła - kot słyszy, uszy sterczą wysoko, obracają się leciutko nieustannie wrażliwe na każdy szum i trzaśnięcie. Są jeszcze tłuste w środku od maści, ale to kwestia kilku dni, kiedy Chudy domyje je do czysta.
Z początku smarowanie nie było problemem - przynosiłam mu śniadanie, a po godzinie szłam z maścią, przytrzymywałam trochę i wkładałam maść do uszu. Jednak gdzieś po dziesięciu dniach, w ostatnią niedzielę, Chudy uznał, że uszy są już zdrowe i nie dał się dotknąć. Wychodziłam do niego trzy razy i za każdym razem wyprowadzał mnie w pole - nie uciekał, siedział, kładł się na trawie, chodził za mną po ogródku (udawałam, że przyszłam coś tam robić, a nie mu smarować uszy), ale wciąż pozostawał o 20 cm od mojej wyciągniętej ręki. Jak mu się nudziła zabawa w ciuciubabkę to szedł do sąsiadów, układał się tuż przy siatce i łypał na mnie okiem. Brakowało tylko by mi pokazał język.
Dorwałam go wreszcie przy obiedzie - złapany nad miską był oburzony i za nic nie chciał słuchać, że pani doktór kazała smarować przez dwa tygodnie. Chciał, nie chciał, po chwili miał uszy pełne maści.
Smarowanie w poniedziałek i dziś też odbyło się przy posiłku, śniadaniu, i co prawda nie podobało mu się to, ale nie na tyle, by zrezygnować z jedzenia.

Sumując, Chudy ma się całkiem dobrze, z weterynaryjnych zaleceń pozostały jeszcze krople na odrobaczenie za dwa tygodnie.
Jest coraz czystszy, przy łbie sierść odzyskuje powoli czarny kolor, reszta pozostaje czekoladowa. Kilka fotek na dowód ;)

Chudy ziewa

moment zastanowienia...

...i odchodzi sprężystym krokiem.

Jak widać na ostatnim zdjęciu, boki ma jeszcze trochę zapadnięte, ale to już tylko lekkie wgłębienia, a nie przepastne dziury jak na początku.


Codziennie wieczorem, około ósmej, przynoszę mu kolację, a potem siadam przy stole i czekam. Chudy zjada połowę porcji i po chwili wygląda zza rogu czy jestem. Jak mnie widzi przy stole to podbiega dziarskim krokiem do stołu i wskakuje na niego - czas na wieczorną porcję głaskania. Kocisko mruczy jak stary diesel jeszcze zanim go dotknę. Podtyka łepek, ociera się, wspina na palce przy głaskaniu grzbietu. Łapy drepczą w miejscu, ogon zadarty, wąsy nastroszone. Nadstawia gardło i każe się drapać za uchem.
Po dziesięciu minutach odsuwa się i siada wlepiając we mnie spojrzenie. Drapię go wtedy między uszami na pożegnanie i wstaję. Idziemy razem do miski i Chudy zaczyna kończyć kolację, a ja idę do domu.