Londyn - lwy i koty

Nie wiem jak Wam, ale mnie jednym z symboli Anglii jest lew. Widnieje w herbie i w wielu innych miejscach. Wiecie przecież, że lubię lwy, zwłaszcza te kamienne, krążąc więc po Londynie wypatrywałam ich i choć nie znalazłam bardzo dużo, to jednak parę uwieczniłam na fotkach.

Tak więc przedstawiam Wam:

Skrzydlaty lew siedzący na Holborn Viaduct w City of London. Wiaduktu strzegą cztery takie same figury usytuowane tuż za przyczułkami. 

 

Jeden z dwóch dostojnych lwów pilnujących bocznego wejścia do British Museum. Szary kamień i nowoczesny charakter rzeźb nadają lwom odpowiednio monumentalny wygląd.

Ważący blisko sześć ton monumentalny marmurowy lew z Knidos, pierwotnie zdobiący szczyt starożytnego grobowca, powstały w starożytnej Grecji pomiędzy 350 a 200 rokiem przed naszą erą, obecnie zdobi główny hall z British Museum. Wykuty z jednego bloku marmuru. Jako, że wraz z grobowcem stał swego czasu na wysokim klifie nadmorskim, naukowcy zakładają, że w pustych obecnie oczodołach posiadał oczy z kolorowego szkła, a refleksy świateł obijających się od nich nocą mogły być pomocne dla żeglujących na pobliskich wodach.

Mały lew wyrzeźbiony jako wspornik dla służki sklepiennej na zewnętrznym murze Westminster Abbey.

Trochę mniejszy i bardziej współczesny, ale niemniej królewski kot mieszkający na dziedzińcu Westminster Abby College.

Siedzący w bramie kamienicy kot, który nie reagował na przymilanie się i moje wołania - musiałam zadowolić się fotką zrobiona z daleka i pod światło.

Kot z pobliskiego pubu, Jack, który mało, że zdecydował się na opuszczenie dla mnie dobrego punktu obserwacyjnego na wysokim murze, to jeszcze pozwolił się pogłaskać, a na końcu pozował z pasją do sesji fotograficznej. Jak widać posiadał niebywałą urodę i wdzięk.

Na koniec nie mogę odmówić sobie wspomnienia dzikiego, czerwonego lwa Szkocji, którego figurę zobaczyłam w nogach nagrobka Marii Stuart - niestety nie wolno tam było robić zdjęć, a w internecie też nie znalazłam fotografii tej rzeźby. Lew sam w  sobie nie jest wielki, ale za to w kolorze żywej czerwieni, ma bujną złotą grzywę, otwarty ryczący pysk, dzikie oczy i siedzi przykucnięty trzymając między tylnimi łapami królewskie jabłko, a w przednich dzierży berło i włócznię. Dla mnie uosabia dzikiego szkockiego górala, brakuje mu tylko pasów z niebieskiej glinki na pysku, chociaż rekompensuje to sobie niebieskim jęzorem i pazurami ;) 

Aby dać jakie takie wyobrażenie tej rzeźby załączam ilustrację Honours of Scotland z Wikipedii