Koci komitet powitalny

Od kiedy jest ciepło Chudy większość dnia spędza w ogrodzie. Głównie śpi: na stole, na jednym z krzeseł, na rabacie układając się tak, by głowę mieć w cieniu, a resztę na słoneczku.
Jednak kiedy wracam skądś samochodem (myślę, że poznaje samochód po odgłosie) pojawia się na chodniku. Wdzięcznym pląsem przemyka pod furtką i staje tuż obok samochodu.

Najpierw spojrzenie w oczy i miłe powitanie.

Chwilę później, po podrapaniu między uszkami, Chudy przemyka wzdłuż samochodu...

... by zająć strategiczną pozycję pod samochodem.

Siedzi tam jakiś czas, a potem wraca do ogródka, na słońce. Powtarza się to nawet kilka razy dziennie.

Za to Haker czeka w domu zerkając spod firanki.

A jak tylko wejdę do domu to zaczyna głośno opowiadać co też robił, kiedy mnie nie było, co mu się śniło, że samemu pusto i nudno, i że miska zrobiła się jakaś pusta. Sprawdza siatki z zakupami i zapachy, które z nimi przynoszę. Po dokładnym sprawdzeniu wszystkiego i ewentualnym wyjęczeniu kilku groszków do miski, Hakerstwo rusza trochę popsocić, przepraszam, "pomagać". Na przykład pomaga mi w układaniu puzzli: czasem czynnie, a częściej biernie, okupując pudełko za ściągą.

A że ta układanka nie należy do najłatwiejszych, to, jak na razie, puzzli mamy tyle:

Kawałków jest ogółem 1000 - nie jest to jakaś powalająca liczba, ale na większe nie mam miejsca, a poza tym to jeden z moich ulubionych obrazów Van Gogha.