stare szyldy vol.1

Zawsze miałam sentyment do staroci. 

Do rzeczy zwykłych, użytkowych, które z upływem czasu nabierają patyny i wdzięku.  Lubię rzeczy industrialne, duże, bardzo duże i stare szyldy oraz tablice.

Pamiętam jak kilka lat temu byliśmy na grzybach tuż przy byłych terenach wojskowych. Krążąc wokół bagienka natknęłam się na podrdzewiałą białą tablicę z czerwonym napisem „TEREN WOJSKOWY. WSTĘP WZBRONIONY”. Wyciągnęłam ją z chaszczy, pozachwycałam się i … niestety, zostawiłam tam gdzie znalazłam. Do dziś żałuję, bo ładna była z tą szczególną czcionką, przerdzewieniami i kremową bielą tła. 

Ostatnio przypomniała mi się i poddała pomysł na poszukanie starych tablic i szyldów w mieście. Oczywiście nie po to by je zabierać do domu, ale żeby popodziwiać na miejscu i cyknąć fotkę. W końcu mieszkam w mieście i nie samymi kwiatkami człowiek żyje ;)

Kilka dni temu nadarzyła się okazja do dłuższego spaceru po Wrzeszczu. Miałam kilka typów do obfotografowania, które zauważyłam z samochodu w czasie wielokrotnych wypraw do tej dzielnicy, ale liczyłam też na fajne znaleziska w czasie spaceru po uliczkach, którymi zwykle nie przejeżdżam.

Najpierw, w oknie budynku przeznaczonego do kapitalnego remontu (lub rozbiórki) natknęłam się na tablicę klubu, którego skrót był dla mnie tajemnicą. 

Po rozszyfrowaniu okazało się, ze to Klub Honorowych Dawców Krwi przy Zakładowej Radzie PCK. Fajny, nie? Zwłaszcza ta uśmiechnięta kropelka krwi :) 

Następny był sklep  z częściami elektronicznymi i elektrycznymi, który istnieje w tym samych miejscu od, lekko licząc, 30-40 lat.  Na rogu Grunwaldzkiej i de Gaulle’a, wciąż działający, nie zmienił szyldu odkąd sięgam pamięcią.

Uroczy, prawda? Czcionka kojarzona z elektronicznymi zegarkami i te mini obwody z symbolami oporników dopełniające kompozycji napisu – cudo.

Dalej jest stary sklep z materiałami dla artystów.

Jak można przeczytać na szyldzie działa od 1945 roku, kawał czasu. 

Pamiętam czasy, kiedy oprócz farb do malowania obrazów można było w nim kupić również farby do włosów. Farby tajemnicze, niewiadomego pochodzenia, w formie proszku, zapakowane w niewielkie kartoniki. Miały przystępne ceny, co dla studentki było niebagatelnym argumentem. Toteż kiedyś zakupiłam tam farbę, która miała moje brązowe włosy ufarbować na piękną, kruczą czerń. Nie pytajcie dlaczego – pewnie chwilowe zaćmienie umysłu miałam albo może to było w czasie sesji, a wiadomo, że nadmiar nauki odbiera rozsadek. W każdym razie włosy wyszły czarne. A potem kolor zaczął się zmywać i okazało się, że to nie była krucza czerń, tylko czerń oberżyny i z każdym myciem bliżej mi do fioletowego bakłażana. Dziś taki kolor włosów nie stanowił by większego problemu, ale wtedy nie  latało się z fioletowym łbem. Całe szczęście zaczęły się wakacje, wyjechałam do domu i tam włosy zmywały się i odrastały, a ja je ścięłam na krótko. W październiku wróciłam na studia z włosami krótkimi, ale już w jakimś tam brązie.

No, ale miały być szyldy, a nie wspominki.

Kolejny znaleziony również uznałam za fajny, głównie ze względu na temat, kolor tła i czcionkę.

 No i farba na strzałce ślicznie się łuszczy – znaczy podoba mi się cały :)

Następny miał ładnie spłowiałą czerwień tła i napis pełen klimatu.

Potem znalazłam tablicę. 

Piszę „znalazłam”, bo wisiała pomiędzy wieloma innymi szyldami i tablicami na elewacji budynku i w pierwszej chwili wcale jej nie widać, a szkoda.

Przeszłam na drugą stronę torów we Wrzeszczu i tam znalazłam tablicę reklamową firmy transportowej z bosko złuszczoną farbą. 

Szkoda, że doczepiono kawałek z telefonem, ale świadczy to o tym, że firma dalej działa. Dolny, żółtawy, napis rozszyfrowałam dopiero w domu, ze zdjęcia – to PRZEPROWADZKI. Uważam, że jest naprawdę super.

Później znalazłam jeszcze taki szyld:

 Pan Michał Pączek z pewnością miał pełne ręce roboty mając taki szeroki wachlarz usług, ale telefon już pewnie nieaktualny ;)

Na koniec dwa znaleziska związane z kultowymi napojami rozpoznawalnymi na całym świecie:

 W tym wypadku Pepsi lepsza, chętnie miałbym w domu taki znak. Powiesiłabym go w kuchni, w taki sam sposób, bo jest dwustronny, a możliwe też, że jest podświetlany – wprost cudeńko.

Na dziś dość, rozpisałam się. Za jakiś czas pewnie znów wybiorę się na szyldowe łowy, może do Oliwy, i wtedy będę dzielić się z Wami znowu swoim upodobaniem do starych tablic i szyldów.